یکی از دلیل هایی که باعث شده هنوز هم به این وبلاگ علاقه داشته باشم اینه که از بدو تولد وبلاگ تصمیم گرفتم تا متنی رو در اون کپی پیست نکنم و هر چیزی که تو ذهنم هست رو با استفاده از مهارت ده انگشتی برای شما بنویسم. یعنی حداقلش اینه که مهارت تایپ کردنم کم کم بهتر و بهتر میشه حتی اگر یک نفر هم نباشه که بخواد از مطالبی که نوشتم استفاده برده باشه.
می خوام یه بخش دیگه هم به وبلاگ اضافه کنم به نام داستان ده انگشتی. لازم نیست بترسید این دفعه هرچیزی که تو ذهنم هست رو تایپ نمی کنم بلکه در اون داستان های آموزنده ای رو از اینترنت جمع می کنم و دوباره خودم برای شما تایپ میکنم.
