میدونید می خواستم هم تایپ انگلیسی یاد بگیرم هم فارسی.
ولی به خاطر دو علت سراغ تایپ انگلیسی رفتم:
یکی اینکه منبع درست حسابی برای فارسی پیدا نکردم و
دو اینکه برای برنامه نویسی به تایپ کردن انگلیسی هم نیاز داشتم که در وقتم صرفه جویی کنم.

اگه یادتون باشه یه سایت معرفی کردم به اسم تایپینگ کلاب که برای آموزش تایپ ده انگشتی بود. خودم توش ثبت نام کردم و خلاصه توی یاد گرفتن کم نذاشتم و روی یادگیری زبان خارجه خیلی وقت گذاشتم. دوباره اگه یادتون باشه یک برنامه هم گذاشتم برای زبان فارسی. اون برنامه رو فقط یک بار تمرین کردم ولی نتیجه خیلی جالبی گرفتم.
اینکه می تونم فارسی رو خیلی سریع تر تایپ کنم حالا چطور؟
اولا اینکه وقتی رفتم سراغ زبان فارسی که انگلیسی رو تا حد متوسط رفته بودم و طرز حرکت دادن انگشت ها را یاد گرفته بودم یعنی وقتمو صرف حرکت دادن انگشت ها نکردم بلکه فقط جای کلید ها را به فارسی یاد گرفتم.
ثانیا وقتی می خوای کلمه ای رو تایپ کنی باید حرف به حرف اون رو تایپ کنی. آدمیزاد یک متن رو اول بار فقط سرسری می خونه و بیشتر از ترتیب حروف روی ترکیب حروف تمرکز می کنه مثلا :
یوسف گمگتشه باز آید به کعنان غم مخور
جمله بالا دو تا اشتباه داره ولی باز ما مثل آب خوردن می خونیمش چرا؟ چون از بس فارسی خوندیم و نوشتیم جایگاه حروف تو ذهنمون به صورت الگو در اومده. به این مهارت اصطلاحاً هجّی کردن می گن و شما اگر در زبان انگلیسی هم مثل زبان مادری در این مهارت قوی باشید و الگوی اون روی صفحه کلید را هم بلد باشید می تونید به راحتی یک کلمه در ثانیه تایپ کنید.
شما در نوشتن کلمات انگلیسی بیشتر تعلل می کنی چون هنوز الگوی املای اونها به صورت کامل توی ذهنتون ساخته نشده و این مهارت نیاز به تمرین دارد.
چیزی که باعث می شه با تمرین کردن سرعت تایپ شما بالا بره و دست شما تند تر و تندتر تایپ کنه این نیست که قبلا دست شما کند بود و حالا تند شده. تندتر تایپ می کنه چون دیگه نیازی به فکر کردن درباره ی جایگاه حروف ندارید و فقط باید هرچه زودتر کلید حروف مربوط رو به ترتیب وارد کنید.